Dikkat!!

Mekan; bizim ev.
Zaman; dün sabah 8.30 suları.

Abim işe gitmeye hazırlanıyor. Bizim evi bilenler için söylüyorum -deniz tarafındaki kale demicem tabiiki- holdeki aynanın karşısında son rötüşlerini yapıyor. O arada dış kapıdan anahtar sesleri geliyor. Diyor ki içinden; "Heralde dedemdir, ekmek almaktan falan geliyordur." Sesler biraz sürünce kafasını uzatıp kapıya bakma ihtiyacı hissediyor. Fakat gördüğü manzara düşündüğünden daha değişik. Karşısında dış kapıdan kafasını içeriyi süzmek amacıyla uzatmış ne idüğü belirsiz birisi. Bir anlık bir gözgöze gelme faslının ardında abimin 'noluyo lan' deyip adım atmasına zaman kalmadan eleman kaçıyor. Eleman bir dakika geç bir dakika erken gelse, evin içinde karşılaşsa bizden biriyle neler olurdu Allah bilir. Sabahın sekiz buçuğunda, milletin işe gitme saatinde bu ne yaman cesarettir pes doğrusu. Neyse ki verilmiz sadakamız varmış, kazasız belasız atlattık bu vakayı.

Son zamanlarda babam her fırsatta tembihlerdi, 'evde olsanız da kapıları kilitleyin' diye. Ben ise sallamazdım pek, 'gündüz gündüz hırsız mı gelirmiş' diye. Demek ki geliyormuş, o kadar karartmışlar artık gözlerini. Demek ki babaların bir bildiği varmış..

Kapılar mı? Son raddesine kadar kilitli.. Bakkala giderken bile evden çıkmak bir dakkamızı alıyor. :)