Ev düzenimizin içine eden iki aylık tadilat sürecinin çok şükür sonlarına gelmiş bulunuyoruz. Dış cephe kaplamasıydı, badanaydı, parke cilasıydı derken bir rahat yüzü göremedik iki aydır. Ev tamamen eski düzenine kavuşamasa da usta işleri bitti en azından. Süreçten çıkarttıklarım;
• Hamallar, ameleler fiziksel güce dayalı iş yapanlar, helal olsun onlara zor iş yaptıkları.
• Cila faslında evin birazını iki kat üste taşıdık. Ve bir hafta orada kaldık. Hiç yaşamadığımdan bilmiyormuşum ama taşınmak zor iş. Büyük eşyalar ayrı dert, kırılacak küçük eşyalar ayrı stres.
• Yıllarca aynı evde yaşayıp, bir anda farklı bir evde yaşamak da zor bir şey. Ayrı bir yerde olsa alışılır (bkz: 2003-2007) fakat çıkacağın merdiven sayısını bile bildiğin evin kapısına gelip yola devam ediyorsun ya, fena koyuyor adama.
• Tam bir internet bağımlısı olmuşum. Bir gün kendime altın vuruş yapmaktan korkuyorum.
- Ay başında işten ayrıldım. Kafa olarak bir hafta on gün rahatlasam da afakanlar basmaya başladı yavaştan.
- İnsan okula gitmeyince, çalışmayınca kısacası düzenli bir şeyler yapmayınca gün, tarih gibi kavramlar anlamını yitiriyor. Haziranın 6'sı olmuş mesela haberim yok.
- İşten ayrılınca kendime geldim. Gün ışığıyla yatıp, öğlen kalkıyorum. Özlemişim gece ayakta olmayı.
- Evde tadilat var. Sokaktan geldiğin gibi eve girmek, evin içinde sabah akşam ayakkabıyla dolaşmak nasıl bir duygu onu öğrendim. Çok gereksiz, önceden anlam veremezdim. Artık onun da ötesindeyim.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)