2008'e Açık Mektup

Sayın 2008,

İlk 5,5 ayın için askerdeydim desem yeterli olur sanırım. Yer yer güzel anlarım tabii ki oldu. Hayatı tanımam açısından yararı oldu, doğrudur. Ancak tercih edilmeyecek bir yaşam süreci olduğu aşikar. Kısacası genel olarak kötü geçen bir 5,5 ay. Sonra sivil hayata alışkanlık iki hafta sürer deyip, ikinci yarın için umutlar beslerken ilk yarını mumla aratan berbat bir yaz-sonbahar performansı. Hiç belki falan deyip skalayı genişletmeme gerek yok, kesinlikle hayatımın en kötü yazını geçirdim sayende. 5\6'ini geride bıraktım. Hiçbir sürecinde vasata dahi ulaşamadı moralim. Senden arda kalan en yoğun hisler acı ve sancı. Üstelik bana tüm bunları yaparken ciğerimi ziyadesiyle üzmen de cabası.

Son bir haftadır öyle garip his varki içimde sanki çok kötü şeyler olacak. Hissediyorum. Hala bitmediğin aklıma gelince hislerim kuvvetleniyor. Daha kötüsü bu histen, her an kötü bir haber alma hissinden artık bunalmaya başlamadım. Her ne yapcaksan son hamleni yap ve bit artık.

2007 vermişti zaten sinyalleri ama bu kadar berbat geçebileceğini düşünmüyordum doğrusu. Yakın bir gelecekte biteceğini daima kafama vurarak, son İzmir günlerini doyasıya keyif alamadan yaşatan bir ilk yarı; İzmir’i bitirip evine dönen -çok sevdiği İstanbuluna gelmesine rağmen- sudan çıkmış balığa benzer bir bünyeyle yaşanılan ikinci yarı. Bütün bunlar birer işaretmiş ama dedim ya bu kadarını da beklemiyordum.

Hülasa seni sevmiyorum 2008, babanı da sevmezdim zaten. Çocuğundan da pek umutlu değilim..

Sancılarımla,

Senden zerre haz etmeyen aamet jr.